Rezerwat przyrody "Herby" został utworzony w 1999 r. i obejmuje obszar lasu o powierzchni 145,85 ha, położony w granicach gmin Frysztak i Wiśniowa w Nadleśnictwie Strzyżów w Czarnorzecko - Strzyżowskim Parku Krajobrazowym.
Celem ochrony jest zachowanie ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych oryginalnych wychodni skalnych zlokalizowanych na grzbiecie pasma Herbów, porośniętego lasami grądowymi i buczyną, odsłoniętych utworów skalnych oraz malowniczego przełomu Wisłoka - "Bramy Frysztackiej".
Rezerwat obejmuje fragment pasma górskiego wchodzącego w skład Pogórza Dynowskiego, rozciągniętego przełomowym odcinkiem rzeki Wisłok. Wschodnia część rezerwatu obejmuje wzgórze Herby o wyrównanej powierzchni grzbietowej z kilkoma kulminacjami osiągającymi wysokość 350 - 450 m n.p.m. Grzbiet ten obniża się stopniowo w kierunku doliny Wisłoka. Zachodnią część rezerwatu stanowi przełomowy odcinek Wisłoka oraz ograniczające go od zachodu wzniesienie Kopalina, osiągające wysokość 355m n.p.m.
Na północny wschód od Frysztaka, na prawym brzegu Wisłoka znajduje się grzbiet schodzący od szczytu Herbów w kierunku północno - zachodnim. Grzbiet pasma "Herbów" na wielu odcinkach jest skalisty. Odsłaniają się tu w różnej formie czoła bardzo grubych ławic piaskowców istebniańskich dolnych, dość stromo zapadających się ku południowemu zachodowi.
Kąt zapadania tych warstw wynosi 30o - 45o. Dzięki temu, północno – wschodnie ściany skałek są silnie eksponowane ponad stokiem tworząc jego wyraźne, krawędziowe ograniczenie o przebiegu zgodnym z przebiegiem rozciągłości warstw.
Wysokość skałek nie przekracza zwykle 5 metrów, długość sięga od kilku do kilkudziesięciu metrów. Mają one zazwyczaj kształt ambon, długich progów i grzęd. W obrębie całego ciągu skałek odsłania się kompleks skalny o zaburzonych cyklach sedymentacyjnych. W obrębie całego ciągu skałek odsłania się kompleks skalny o zaburzonych cyklach sedymentacyjnych.
Na skutek wietrzenia grube ławice piaskowców leżą bezpośrednio na sobie bez rozdzielających je warstw mułowców. Wypukłe i wklęsłe formy na powierzchniach skałek są wynikiem oddziaływania warunków atmosferycznych na miejsca bardziej i mniej scementowane. Forma skalna o nieregularnej powierzchni, łącząca się swoją rozległą podstawą z podłożem, nachylona zgodnie ze stokiem. Liczne formy skałkowe to najciekawsze obiekty przyrody nieożywionej pasma „Herbów”.
Szata roślinna
Na obszarze rezerwatu wyróżniono wyłącznie zbiorowiska roślinności leśnej. Dominującym zespołem roślinnym jest grąd Tilio - carpinetum, z bukiem któremu towarzyszy grab, sporadycznie klon i lipa, oraz jodła i brzozy (czarna i brodawkowata). Znaczny udział w powierzchni rezerwatu ma również zbiorowisko buczyny karpackiej Dentario glandulosć - Fagetum zajmujące najbardziej strome, chłodne zbocza północne, bądź też przypotokowe partie głębokich wąwozów. Ważną rolę odgrywają tu olsza i jesion którym towarzyszy buk a także jodła występująca sporadycznie na obrzeżach płatów.
Niewielki, kilkuarowej powierzchni płat zajmuje bór mieszany Pino - Quercetum na spłaszczeniu po południowej stronie grzbietu głównego wzniesienia na wysokości ok. 430m n.p.m. Zbiorowisko to charakteryzuje się dużym udziałem buka oraz obecnością jodły, a dominującym gatunkiem warstwy drzew jest sosna.
W rejonie kamieniołomu, zlokalizowanego w lewobrzeżnej części rezerwatu odnotowano wykształcony samosiewnie lasek brzozowy. To pionierskie zbiorowisko roślinności drzewiastej wkracza na odlesiony kamieniołom zajmując siedlisko ciepłego grądu.
W wyniku przeprowadzonej inwentaryzacji odnotowano tutaj 165 gatunków roślin naczyniowych. Grupa roślinności drzewiastej obejmuje 45 gatunków.
